Αγαπητοί Γίγαντες και Γιγάντιοι Γονείς
Δυστυχώς αυτή μας η επικοινωνία θα είναι μάλλον και η πιο στενάχωρη, καθώς δεν αποκλείεται να είναι και η τελευταία. Παρά το ελπιδοφόρο προηγούμενο μήνυμα που σας έστειλα στην αρχή του καλοκαιριού, τελικά η πραγματικότητα ήρθε να μας προσγειώσει και να μας δείξει πόσο δύσκολο είναι να αναπτύξει κανείς μόνος του ένα περιφερειακό άθλημα.
Στις διάφορες συζητήσεις που είχα προκειμένου να βρεθεί ένας χώρος για να προπονηθούμε, φτάσαμε αρκετά κοντά με τον Αθλητικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου και με την Δάφνη Παλαιού Φαλήρου και ενδεχομένως να καταφέρναμε να βρούμε δύο ώρες την εβδομάδα για προπόνηση. Αυτοί οι χρόνοι όμως θα έρχονταν σε σύγκρουση με τους χρόνους της εργασίας μου ή της επαφής μου με τα παιδιά μου. Τελικά λοιπόν δεν σας κρύβω ότι έχω απογοητευθεί. Έχω χάσει το όποιο κουράγιο για να συνεχίσω και τελικά αισθάνομαι ότι πρέπει να τα βάλω με πραγματικά θηρία. Κάπως έτσι λιποψύχησα και με πολύ μεγάλη στενοχώρια αποφάσισα μετά από πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας να βάλω ένα τέλος στην λειτουργία των Γιγάντων.
Αυτό το τέλος μπορεί να μην είναι οριστικό, καθώς συνεχίζω τις προσπάθειες -είτε με επαφές με τον Δήμο Ελληνικού, είτε με την Lamda Development- για να δημιουργηθεί ένα γήπεδο Baseball και Softball μέσα στο Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού. Και αυτές οι επαφές μπορεί να ευοδωθούν. Αυτό όμως ενδεχομένως θα πάρει πολύ χρόνο. Πιθανότατα και χρόνια. Μέχρι τότε όμως -και χωρίς πραγματικό γήπεδο Baseball- δεν έχω το κουράγιο να συνεχίσω να μεταλαμπαδεύω στα παιδιά αυτά που έμαθα στα 14 χρόνια ενασχόλησής μου με αυτό το άθλημα.
Το δυστύχημα είναι ότι σε περίπτωση που ανοίξω ξανά τους Γίγαντες κάποια στιγμή στο μέλλον, πιθανότατα κανένας από εσάς με τους οποίους είχαμε επαφή όλα αυτά τα χρόνια δεν θα ενδιαφέρεται για Baseball. Θα έχετε διοχετεύσει τον ελεύθερο χρόνο σας σε άλλες ασχολίες. Και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό διότι όλοι -και οι παίκτες και οι γονείς- ήσασταν εξαιρετικοί άνθρωποι και χάρηκα πραγματικά που σας γνώρισα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα και πάλι να ευχαριστήσω τον Θοδωρή Μήτσου για την συνεργασία μας, καθώς χωρίς αυτόν οι Γίγαντες ούτε θα φτιάχνονταν ούτε θα ήταν αυτό που έγιναν.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν απλά εύχομαι εις το επανιδείν.
Κωνσταντίνος Δαυλός
Δυστυχώς αυτή μας η επικοινωνία θα είναι μάλλον και η πιο στενάχωρη, καθώς δεν αποκλείεται να είναι και η τελευταία. Παρά το ελπιδοφόρο προηγούμενο μήνυμα που σας έστειλα στην αρχή του καλοκαιριού, τελικά η πραγματικότητα ήρθε να μας προσγειώσει και να μας δείξει πόσο δύσκολο είναι να αναπτύξει κανείς μόνος του ένα περιφερειακό άθλημα.
Στις διάφορες συζητήσεις που είχα προκειμένου να βρεθεί ένας χώρος για να προπονηθούμε, φτάσαμε αρκετά κοντά με τον Αθλητικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου και με την Δάφνη Παλαιού Φαλήρου και ενδεχομένως να καταφέρναμε να βρούμε δύο ώρες την εβδομάδα για προπόνηση. Αυτοί οι χρόνοι όμως θα έρχονταν σε σύγκρουση με τους χρόνους της εργασίας μου ή της επαφής μου με τα παιδιά μου. Τελικά λοιπόν δεν σας κρύβω ότι έχω απογοητευθεί. Έχω χάσει το όποιο κουράγιο για να συνεχίσω και τελικά αισθάνομαι ότι πρέπει να τα βάλω με πραγματικά θηρία. Κάπως έτσι λιποψύχησα και με πολύ μεγάλη στενοχώρια αποφάσισα μετά από πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας να βάλω ένα τέλος στην λειτουργία των Γιγάντων.
Αυτό το τέλος μπορεί να μην είναι οριστικό, καθώς συνεχίζω τις προσπάθειες -είτε με επαφές με τον Δήμο Ελληνικού, είτε με την Lamda Development- για να δημιουργηθεί ένα γήπεδο Baseball και Softball μέσα στο Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού. Και αυτές οι επαφές μπορεί να ευοδωθούν. Αυτό όμως ενδεχομένως θα πάρει πολύ χρόνο. Πιθανότατα και χρόνια. Μέχρι τότε όμως -και χωρίς πραγματικό γήπεδο Baseball- δεν έχω το κουράγιο να συνεχίσω να μεταλαμπαδεύω στα παιδιά αυτά που έμαθα στα 14 χρόνια ενασχόλησής μου με αυτό το άθλημα.
Το δυστύχημα είναι ότι σε περίπτωση που ανοίξω ξανά τους Γίγαντες κάποια στιγμή στο μέλλον, πιθανότατα κανένας από εσάς με τους οποίους είχαμε επαφή όλα αυτά τα χρόνια δεν θα ενδιαφέρεται για Baseball. Θα έχετε διοχετεύσει τον ελεύθερο χρόνο σας σε άλλες ασχολίες. Και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό διότι όλοι -και οι παίκτες και οι γονείς- ήσασταν εξαιρετικοί άνθρωποι και χάρηκα πραγματικά που σας γνώρισα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα και πάλι να ευχαριστήσω τον Θοδωρή Μήτσου για την συνεργασία μας, καθώς χωρίς αυτόν οι Γίγαντες ούτε θα φτιάχνονταν ούτε θα ήταν αυτό που έγιναν.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν απλά εύχομαι εις το επανιδείν.
Κωνσταντίνος Δαυλός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου